فیلم مسیر سبز یکی فیلم های شاخص دهه 90 است که طرفداران بسیاری دارد. دیالوگ های فیلم مسیر سبز در کنار بازی باورپذیر بازیگران باعث شده است تا این فیلم پس از گذشت بیش از 20 سال هنوز هم محبوب باشد. در ادامه لیستی از دیالوگ های ماندگار این فیلم را مشاهده می‌کنید.
دیالوگ های ماندگار فیلم مسیر سبز
جان کافی: تو نمیتونی چیزی که داخل قلبت هست رو پنهان کنی.
پاول اجکام: چه دوست داشته باشی چه نه، گاهی نمیتونی از گذشته فرار کنی.
جان کافی: خواهش میکنم رئیس. اون چیز رو روی صورتم نکش. من رو توی تاریکی نزار. من از تاریکی میترسم.
اگر به دیالوگ های ماندگار سینما علاقه دارید حتما مقاله‌ی دیالوگ های فلسفی را بخوانید.
پاول اجکام: من کارهای زیادی انجام دادم که بهشون افتخار نمیکنم اما این دفعه اولین باری بود که خطر جهنم رو بیخ گوشم احساسم کردم.
ملیندا مورس: چرا اینقدر زخم روی بدنت داری؟
جان کافی: راستش به یاد نمیارم خانم.
جان کافی : خیلی خسته ام رییس، خسته از تنها سفر کردن، تنها مثل یه چلچله زیر بارون. خسته از اینکه هیچ وقت رفیقی نداشتم پهلوم باشه و ازم بپرسه از کجا اومدم، به کجا میرم یا چرا! انقدر خسته ام از اینکه آدما همدیگه رو اذیت میکنن، خسته از تمام درد هایی که تو دنیا حس میکنم و می شنوم، هر روز دردهام بیشتر میشه. درد تو سرم مثل خرده های شیشه ست، تمام مدت. می تونین بفهمین؟
سم راکول: من نمیفهمم چرا یه سفید پوست باید روی صندلی الکتریکی کاکا سیاها بشینه. سفید پوستا باید صندلی الکتریکی خودشون رو داشته باشن.
پال: «در روز رستاخیز، زمانی که با خدا روبرو میشم و اون می‌پرسه چرا یکی از درست‌ترین معجزه‌هاش رو کشتم، من چی بگم؟ بگم مربوط به کارم بود؟ کارم؟»
جان: «تو به خدا میگی اون یه لطف بود که کردی. من میدونم که نگرانی و داری آزار میبینی. من میتونم حسش کنم. اما شما نباید دراین‌باره کاری کنید. من خودم میخوام که انجام بشه و به پایان برسه. من میخوام. خسته‌ام رئیس. خسته‌ام از اینکه تمام راه تنهام. تنها مثل یه گنجشک توی بارون. خسته‌ام از اینکه هرگز کسی رو نداشتم که بگه کجا میریم، از کجا میایم و یا چرا میریم. بیشتر از مردمی خسته‌ام که همدیگه رو آزار میدن. خسته‌ام از تمام دردهایی که میشنوم و حس میکنم. که هر روز بیشتر میشن. درست مثل اینه که خرده‌های شیشه توی سرمه، برای همیشه. می‌تونین متوجه بشین؟»
پال: «آره، جان. گمون کنم بتونم.»
فیلم‌های قدیمی‌تر با فضای خاصی که دارند همیشه در انتقال پیام خود موفق عمل کرده اند. این نکته را می‌توان در دیالوگ های لئون حرفه ای یا در طراحی فضایی که در نقد فیلم bitter moon به آن اشاره کردیم به خوبی مشاهده کنید. اگر به داستان‌های قوی با سبک فیلمسازی قدیمی‌تر علاقمند هستید حتما نقد فیلم V for Vendetta را بخوانید.